GALILAEA

GALILAEA

Syriae regio celeberrima, ad Sept. Iudaeae sita. Eam Geographi duplicem esse statuunt, superiorem sc. et Inferiorem. Superior iuxta Tyrum, Sidone, et Caesaream Philippi sita est, et vocatur Galilaea gentium Is. c. 9. v. 1. Matth. c. 4. v. 18. vel quia illic gentes usque ad Solomonis tempora habitarint, vel quod Hiramo regi Tyriorum oblata sit. 1. Reg. c. 9. v. XI. Haec in tribu Aser et Nephthali sita fuit. Inferior Galilaea circa Tiberiadem, et stagnum Genesareth in tribu Isaschar et Zabulon posita est, in qua christus frequenter est versatus. Ioh. c. 4. v. 3. Unde etiam Galilaeus vocatus est. Matth. c. 26. v. 69. Et Iulianus ὁ παραβατης Christianos per contemptum Galilaeos nuncupare solitus est. Euseb. l. 10. c. 35. Eccl. Hist. Vide Ioseph. Antiqq. l. 3. c. 4. Totius fines sunt, a Sept. Syria seu Phoenicia, interiacente Libano; a Mer. Samaria et Carmelus mons; ab Or. Iordanes fluv. ab Occ. mare Magnum seu Medit. Hîc Servator noster conceptus, educatus, et ut plurimum conversatus innumera patravit miracula. Guidoni Regi Hieros. cum toto regno erepta a Saldino, A. C. 1187. hodie sub Turcis gemit. Vocabatur etiam olim Galilaea tem pus illud omne, a Resurrectione seu Pascha, usque ad Ascensione, quod in Galilaea Servator noster exegit, Meurs. Baudr. etc. Vide et Morer. Addo, quod Galilaea reg. postquam Palaestina a Saracenis erepta est a Christianis, Galilaea et Tiberias, in eo Regno, Dominis propriis subesse coepit, cum tit. Principatus: qua de re vide aliquid infra, in voce Princeps. Porro Galilaea, Graecis dicta est feria tertia Paschatis, ut iam aliquid hac dere tetigimus. Leo Gramm. in Constantino Porphyrog. Καὶ τῇ τρίτῃ τȏυ Πάχα τῇ λεγομένῃ τῆς Γαλιλαίας εὐγογεῖται καὶ ςτεφανοῦται, Et tertiâ feriâ Paschatis, quae Galilaea dicitur, benedictionem accipit ac coronatur. Ubi Scylitzes nude habet, τῇ τρίτῃ τῆς Γαλιλαίας, tertiâ Galilaeae; Zonaras vero, τὴ̈ τρίτῃ τοῦ Πάχα, tertiâ Paschatis, C. du Fresne Gloss. At Filesacus l. de Quadrag. c. ult. ait, hoc nomine intelligi tertiam a Paschate hebdomadem, cui id nominis adscripserint Graeci, quod circa istud tempus ibi potissimum post resurrectionem Discipulis sese conspiciendum praebuerit Christus. Idem Leo Allatius docet de Domimcis et Hebdom. Graecorum, sic tamen ut iudicium adhuc suspendat. Nec immerito: totum enim tempus Paschale usque ad Ascensionem, hoc vocabulo indigitari, contendit, Cl. Meurs. in Gloss. quod in Galilaea id tempus Servator noster exegisset, probatque ex Zonara, την` τρίτην τοῦ Πατρίτην Γαλιλαίαν appellante, ubi de Helena, Romani filia, Constantino Imp. nuptum data, Vide et Dominic. Macrum in Hierolexico: cui adde Cl. Suicerum Thes. Eccl. Sed et Galilaea locum denotabat in Aede facra, ubi omnibus Dominicis per annum processio terminabatur; praecedente Ep. et sequente Clero: ut innueretur, Christum post resurrectionem Discipulos suos in Galilaeam praecessisse, id vide et Auctores han in rem laudatos C. du Fresne in Gloss. e quibus Rutpertus Tuitiensis de Div. Offic. l. 5. c. 8. Locus ille, inquit, quo processionem supremâ statione terminamus, recte a nobis Galilaea nuncupatur. Ubi tamen Hemereus de Academ. Paris. l. 7. Galilaeam porticum interpretatur, quam Franci Galeris cocant. Quâ notione videtur usurpasse Hugo Flaviniacensis in Chron. Virdun. p. 168. Et defunctus, in Galilaea tumulari meruit, i. e. in claustri porticu etc. At Galilaei, per contemptum, Iuliano Apostatae

Christiani appellati sunt, qui nec digniori nomin Dominum nostrum honorare sustinuit. De Paulo Lucian. Quando autem me Galilaeus ille convenit recalvaster, naso aquilo, qui in tertium caelum usque per aêrem ingressus est. De Christianis Theodoret. Hist. Eccl. l. 3. c. 7. Ac primum vetuit, ne Galilaei (sic fidei Ser vatoris nostri consecratos nuncupabant) Poêticam, Rhetoricam aut Philosophiam discerent. Et Chrysostom. Orat. c. Gentes, Galilaeos nos in edictis suis pro Christianis tum ipse appellans, tum Principes, ut idem factitarent, exhortans etc. Vide Macrum in Hierolexico.